Yotan Silberstein (Bra) tiltle: Standards music: Jazz release date: february 23, 2024 label: JoJo Records promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Yotan Silberstein © Rootsville 2024

In de liner notes bij Standards drukt de verbazingwekkende jazzgitarist Yotam Silberstein de wens uit om via muziek ‘getuige te zijn van de betere engelen van het menselijk streven’. En deze zes selecties – geassocieerd met zwaargewichten van Miles Davis tot Rodger en Hammerstein, Victor Young en nog veel meer – zouden wel eens hun bestaan kunnen bewijzen. Op Standards wordt Silberstein vergezeld door een rechttoe rechtaan legende in de vorm van tenorsaxofonist George Coleman, bassist John Patitucci en Billy Hart, een levende legende uit de jazzdrumlijn. De gitarist kanaliseert de bebop en blues die hem hebben gesmeed tot enkele van de meest geliefde nummers in de westerse muziekcanon.

Het openingsnummer, ‘Serenata’, werd in 1947 gecomponeerd door Leroy Anderson, en de bekendste versie was een versie op tekst van Mitchell Parish en gezongen door Nat King Cole, met George Shearing op piano. ‘Beija Flor’, gecomponeerd door Nelson Cavaquinho, is een geweldige toegangspoort tot Silbersteins blijvende liefde voor Braziliaanse muziek, die hij in eerdere werken uitgebreid heeft onderzocht. “Het is normaal om dat nummer te spelen”, zegt Silberstein, wijzend op Harts lange samenwerking met Braziliaanse meesters als Joao Gilberto.

Stilistisch draagt Yotam de vlam van Wes Montgomery in ‘Lo-Joe’. Zoals T.J. Engels schreef in de liner notes: "voor een jazzgitarist bestaat er geen hogere roeping." Dit is een Coleman-deuntje – dat een standaard zou moeten zijn, en zit in Silbersteins hart en geest. ‘If I Loved You’ komt uit het liedboek van de meesters: Oscar Hammerstein II en Richard Rogers, voor de Broadway-musical Carousel. Het is bekend dat Barbra Streisand er begin jaren zestig een draai aan gaf: hier pakt Silberstein een staalsnarige gitaar, om spiritueel in het materiaal te passen via een gevoel voor folky lyriek.

De torenhoge pianist Tommy Flanagan schreef de swingende calypso ‘Eclypso’: een soort feestdeuntje, eentje die opwindend is om op te blazen. “Never Let Me Go” is een sublieme ballad geschreven door Jay Livinston, met tekst van Ray Evans, en geïnterpreteerd door de grootste jazzstemmen aller tijden, van Dinah Washington tot Nancy Wilson. Als standaardschrijver van de hoogste orde maakt Miles Davis uiteraard zijn opwachting in Standards, door middel van ‘Little Willie Leaps’ – een contrafact van ‘All God’s Chillun Got Rhythm’ dat de toekomstige Prince of Darkness opnam met Charlie Parker.

Vlak nadat dat nummer Silberstein op zijn best als bebop laat horen, sluit Standards af met de moeder van allemaal: “Stella by Starlight.” Maar waar sommige muzikanten misschien alleen maar die oude stand-by opwarmen, reist SIlberstein naar een compleet nieuwe plek - bijna, toepasselijk voor
Deze liedjes worden schijnbaar al sinds mensenheugenis uitgevoerd en uitgevoerd. Maar in deze handen wordt het kristal nogmaals in het licht gedraaid en vangt het meer licht op dan je je kunt voorstellen. Het album bevat niet alleen normen: het stelt ze ook.

tracks:

1. Serenata 
2. Beija Flor 
3. Lo-Joe (ft. George Coleman)
4. If I Loved You
5. Eclypso 
6. Never Let Me Go (ft. George Coleman)
7. Little Willie Leaps
8. Stella By Starlight